Nadal mieszkamy w Piranie, jednak po 2 dniach zwiedzania powoli samo miasto nam nie wystarcza. Zaczynamy z tęsknotą patrzeć w mapę, stąd też pomysł aby odwiedzić pobliski Koper – największy port Słowenii, czyli 24 tys. mieszkańców. Koper, podobnie jak Piran wyrósł na handlu solą. A jako, że na soli wyrosnąć można było parę wieków temu, dlatego dominuje tu zabudowa XVi XVI wieczna.
Podoba mi się Koper, podoba mi się jego niedbalstwo, to że nie jest to miasto wymuskane na każdym kroku, to że widzę odpadający tynk i że wszystko tu jest takie ludzkie. Ma w sobie dużo piękna, ale nie jest ono tak wypielęgnowane jak w wielu innych miejscach. Podoba mi się to, że jestem w stanie dostrzec, że lata świetności tu minęły, jednak wiele pozostało.
Poniżej kilka zdjęć z tego miejsca. Większy opis, moje impresje, po powrocie, kiedy będę miał czas aby odcedzić emocje i pozostanie czysta pamięć.
ps. na ostatnim zdjęciu Izola
Wpis odtworzony z archiwalnej strony.