Republika Zarzecza – ziemia wileńska

Na niebie zbierają się ciężkie chmury podczas naszej wycieczki po Litwie w stolicy Wilna, pomimo, że nie są ciemne, zwiastują deszcz. Mijamy Ostrą Bramę, zatrzymujemy się by ogarnąć wzrokiem okolicę. Przed nami wędruje sznur turystów, wymieszanych z mieszkańcami Wilna. Na chodniku rozstawione stragany z palemkami. Niedziela Palmowa u prawosławnych. Początek naszej wyprawy po ziemi wileńskiej odbywa się bez żadnych niespodzianek, której celem jest Republika Zarzecza.

Z nieba zaczynają lecieć pierwsze krople, zatrzymują się na twarzach ludzi, spływają po policzkach niczym łzy. Wchodzę do kaplicy Ostrobramskiej i kieruję się po schodach ku obrazowi Matki Boskiej Ostrobramskiej. Na schodach panuje cisza, jedynie w tle słychać odprawianą mszę. Po schodach wchodzą wierni i turyści, mijają kobietę na klęczkach, która w ten sposób pokonuje drogę na górę. Na każdy stopień wdrapuje się na kolanach. Powoli, każdy schodek nagradzając modlitwą. Przechodnie trącają ją, wybierają szybkie kroki. Przy obrazie cisza i atmosfera skupienia.

Tajemnice Republiki Zarzecza na ziemi wileńskiej

Tablica z napisem: UZUPIO. RES PUBLIKA. Poniżej również po polsku: Republika Zarzecza. Kamera podąża za krokiem turysty. Zatrzymuje się wraz z nim przy drewnianej ruderze. Turysta wsłuchuje się w dźwięk wychodzący ze środka budynku. Widz słucha wraz z nim muzyki klasycznej.

Mur miejski, na którym wiszą odbijające światło tablice. Na nich wypisana konstytucja Republiki Zarzecza w kilku językach, również po polsku:

1. Człowiek ma prawo mieszkać obok Wilenki, a Wilenka płynąć obok człowieka.
2. Człowiek ma prawo do gorącej wody, ogrzewania zimą i dachu z dachówki.
3. Człowiek ma prawo umrzeć, lecz nie jest to jego obowiązkiem.
4. Człowiek ma prawo się mylić.
5. Człowiek ma prawo być niepowtarzalnym.
6. Człowiek ma prawo kochać.
7. Człowiek ma prawo być niekochanym, aczkolwiek niekoniecznie.
8. Człowiek ma prawo być nieznaczący i nieznany

I tak aż po punkt 38. I na koniec:

NIE ZWYCIĘŻAJ
NIE BROŃ SIĘ
NIE PODDAWAJ SIĘ.

Podsumowanie wyprawy

Z jednej strony ziemia wileńska daje przyjezdnemu przepiękną starówkę, którą rozpoczyna Ostra Brama, a za nią kryje się bogactwo wieków. Mijamy tam kamienice, które w swoich murach gościły wielu wielkich ludzi. Przechodzimy ulicami czytając na tablicach nazwiska osób, które tu żyły i pracowały. Patrzymy na zdobiące okolice świątynie wszelkich wyznań, czujemy multikulturowość, która istniała tu od pokoleń.

Z drugiej strony za mostem na ziemi wileńskiej tworzy się współczesna kultura, gdzie artyści tworząc Republikę Zarzecza osiedlili się i propagują niezależną sztukę. Stworzyli nawet własny rząd, a wszystko po to by pokazać, że człowiek ma prawo być tym kim chce, a nie tym kim chcą go widzieć inni. Mieszkańcy Republiki Zarzecza poczuli w sobie obowiązek podtrzymywania dobrych tradycji na ziemi wileńskiej. Oby jak najdłużej, oby na zawsze.

Wpis odtworzony z archiwalnej strony.